بیهوشی و بی حسی در دندانپزشکی و ارتودنسی

دندانپزشکان و ارتودنتیست ها می دانند برخی از بیماران آنها از دریافت مراقبت های دندانپزشکی مضطرب و نگران می شوند و فوبیای دندانپزشکی دارند. آنها تلاش می کنند تا این اطمینان را در شما بوجود بیاورند که همه بیماران در کمال راحتی تجربه ای مثبت از دندانپزشکی خود خواهند داشت. به همین دلیل است که آنها خرسند هستند که برای بیمارانی که قبل از دریافت خدمات درمان مقداری راحتی بیشتر می خواهند دندانپزشکی بی حسی را ارائه می دهند. حس اضطراب از دریافت مراقبت های دندانی هرگز نباید مانع لبخند زیبا و سالم شما یا کودکتان شود که لیاقت آن را دارید.

آرام بخش های خوراکی در دندانپزشکی که بی خطر و مؤثر هستند

انواع مختلف آرام بخش ها در دندانپزشکی وجود دارند و دندانپزشک و ارتودنتیست شما با همکاری شما تصمیم می گیرد طرح درمانی برای شما یا فرزندتان بریزد که مراقبت هایی که نیاز دارید در آن گنجانده شوند در حالی که در تمام مراحل درمان راحتی شما تضمین شود.

آرام بخش های دندانپزشکی چگونه عمل می کنند؟

حدود یک ساعت قبل از آنکه درمان دندانپزشکی بیمار آغاز شود، ما یک قرص کوچک به بیمار می دهیم تا به او کمک کند آرام باشد. بواسطه ماهیت آرام بخش این قرص ها، افراد بزرگسال نیاز دارند شخصی آنها را تا منزل همراهی کند زیرا قادر به رانندگی کردن نخواهند بود.

برای آغاز فرایند، دندانپزشک به آرامی دارویی برای شما تزریق خواهد کرد که به شما کمک می کند به آرامش عمیق تری فرو بروید. وقتی درمان تکمیل شد، بیمار در حالی از خواب بیدار می شود که یا هیچ چیز از فرایند درمان به خاطر نمی آورد، یا تنها مقداری از اتفاقات را به خاطر می آورد، و تنها چیزی که باقی می ماند لبخند زیبایی است که برای او خلق شده است. با استفاده از آرام بخش ها در دندانپزشکی، دندانپزشکان قادر هستند فرایندهای مختلفی را تنها در یک جلسه کامل کنند.

پرسش های معمول در مورد آرام بخش ها در دندانپزشکی

ما می دانیم ممکن است شما قبل از انجام درمان، پرسش هایی در مورد آرام بخش ها در دندانپزشکی داشته باشید. ما در این بخش به تعدادی از رایج ترین آنها پاسخ داده ایم.

آیا من در طول درمان چیزی احساس می کنم؟

در اکثر موارد، بیماران هیچ چیز احساس نمی کنند. ناراحتی بسیار اندکی وجود دارد، و برخی بیماران در حالی از خواب بیدار می شوند که احساس راحتی و آرامش دارند و تقریباً هیچ چیز از فرایند به خاطر نمی آورند.

آیا آرام بخش ها در دندانپزشکی مانند بیهوش شدن عمل می کنند؟

خیر. بیماران در این حالت هشیار باقی می مانند و می توانند به پرسش ها پاسخ دهند اما در یک حالت آرامش عمیق هستند.

آیا آرام بخش های در دندانپزشکی بی خطر هستند؟

استفاده از آرام بخش ها در دندانپزشکی راهی بی خطر و مؤثر برای بسیاری از بیمارانی است که درمان های دندانپزشکی دریافت می کنند. قبل از شروع درمان با آرام بخش های وریدی، دندانپزشک به شما کمک می کند تصمیم بگیرید آیا آرام بخش های وریدی برای درمان شما مناسب هستند یا خیر.

چه مدت طول می کشد تا اثر آرام بخش از بین برود؟

مدت زمانی که طول مش کشد تا اثر آرام بخش از بین برود به دوز دریافتی بستگی دارد، اینکه درمان چقدر طولانی است، و اینکه بدن چقدر سریع می تواند ریکاور شود. از آنجا که آرام بخش ها موجب بروز خواب آلودگی می شوند، توصیه می شود که حتی بیماران بزرگسال نیز یکی از اعضای خانواده یا دوستان آنها را تا منزل همراهی کند زیرا قادر به رانندگی نخواهند بود. پس از انجام فرایند فرد باید از رانندگی کردن، نوشیدن الکل، یا کار با ماشین آلات خودداری نماید.

آیا من گزینه مناسبی برای استفاده از آرام بخش های دندانپزشکی هستم؟

هر بیمار، از کودک تا بزرگسال، که اضطراب دندانپزشکی را تجربه می کند گزینه خوبی برای آرام بخش های دندانپزشکی است. اگر هر گونه از نگرانی ها یا ترس های زیر را داشته باشید، از دندانپزشک خود بخواهید برای درمان دندانپزشکی شما از آرام بخش های دندانپزشکی استفاده کند:

• اضطراب شدید دندانپزشکی، یا ترس از ملاقات با دندانپزشک.
• ترس از سوزن و یا تزریق.
• تجربه های دندانپزشکی تروماتیک در گذشته.
• ناتوانی در تحمل بوها یا صداها در مطب دندانپزشکی.
• داشتن دندانهای کاملاً حساس، رفلاکس گگ قوی، یا بد بی حس شدن.
• نیاز به درمان های پیچیده دندانپزشکی.
• حساس بودن بیمار در مورد دندان های خود.
• تمایل به داشتن یک درمان راحت تر.

اگر فکر می کنید دختر یا پسر شما می تواند از آرام بخش ها در دندانپزشکی بهره ببرد، دفعه بعد که به دندانپزشک مراجعه می کنید از دندانپزشک او بخواهید برای او از آرام بخش ها استفاده کند.

آرام بخش ها در دندانپزشکی به استفاده از داروهای آرام بخش در طول درمان دندانپزشکی اشاره دارد. این روش بیشتر در طول فرایندهای گسترده و برای بیمارانی استفاده می شود که فوبیای دندانپزشکی دارند یا بیمارانی که می دانند آرام نشستن برای آنها دشوار است.

دندانپزشکان از دامنه وسیعی از روش های آرام سازی استفاده می کننند از جمله اکسید نیتروز (گاز خنده)، بی حسی در هشیاری، و بیهوشی کامل. بیهوشی کامل توسط متخصص بیهوشی مجرب در مطب های دندانپزشکی ارائه می شود.

آرام بخش ها مورد تأیید انجمن دندانپزشکان آمریکا هستند و راهی مؤثر برای ایجاد آرامش و راحتی در بیماران در طول جلسه دندانپزشکی است. قبل از استفاده از آرام بخش ها یا بی حس کننده ها، مهم است راجع به داروها یا درمان های پزشکی که شما یا کودکتان دریافت می کنید با دندانپزشکی خود صحبت کنید.

دندانپزشک قبل از استفاده از هر آرام بخش یا بی حس کننده ای، با شما راجع به فرایند بی حسی و دستور العمل های قبل و بعد از فرایند صحبت خواهد کرد.

گاز خنده در دندانپزشکی!

نیتروز اکسید، که عموماً تحت عنوان گاز خنده شناخته می شود، رایج ترین روشی است که اغلب در طول جلسات دندانپزشکی به عنوان ماده آرام بخش استفاده می شود و کمتر از روش های دیگر تهاجمی است. این گاز با ترکیبی از اکسیژن استفاده می شود و تأثیر آرام کنندگی دارد که کمک می کند بیمارانی که فوبیا دارند یا مضطرب هستند در طول درمان دندانپزشکی خود آرام باشند. نیتروز از طریق ماسکی که روی صورت قرار می گیرد از راه مجرای بینی استنشاق می شود. از آنجا که این آرام کنندگی خفیف است، بیماران هنوز هم هشیار هستند و می توانند در طول جلسه دندانپزشکی با دندانپزشک خود صحبت کنند.

پس از درمان، نیتروز بسته می شود و به مدت پنج تا 10 دقیقه تنها اکسیژن داده می شود تا کمک کند هر گونه گار باقی مانده ای از بین برود. تقریباً بلافاصله اثر از بین می رود. اکسید نیتروز به ندرت عوارض جانبی دارد، گرچه برخی بیماران ممکن است حالت تهوع جزئی و یبوست تجربه کنند. دندانپزشک دستور العمل های قبل و بعد از استفاده از آرام بخش ها را در اختیار شما قرار خواهیم داد.

اکسید نیتروز را برای بیمارانی پیشنهاد می دهیم که در یکی از دسته های زیر قرار بگیرند:

• بیمارانی که اضطراب دندانپزشکی خفیف تا متوسط دارند.
• بیمارانی که در محیط دندانپزششکی رفتار خوبی از خود نشان نمی دهند.
• بیمارانی که همکاری می کنند و تحت یک فرایند طولانی مدت قرار می گیرند.
• بیمارانی که همکاری می کنند و تحت فرایندهای تهاجمی تر قرار می گیرند (از جمله کشیدن دندان)
• بیمارانی کم سن (استفاده از نیتروز این اطمینان را بوجود می آورد که کودکان کم سن حس خوب و مثبتی نسبت به مطب دندانپزشکی پیدا خواهد کرد).

با بزرگتر شدن دختر یا پسر شما و بیشتر شدن احساس راحتی او در مراجعات دندانپزشکی، اکسید نیتروز ممکن است لازم نباشد.

آرام بخش های متوسط (سدیشن هوشیار)

در برخی موارد، درمان دندانپزشکی برای یک کودک لازم است که فوق العاده مضطرب است و همکاری نمی کند و در حالی که هشیار و بیدار است نمی تواند فرایند را تحمل کند. دندانپزشکان خرسند هستند که به کودکان گزینه آرام بخش های متوسط را در دندانپزشکی ارائه دهند که راحت، بی خطر و مؤثر هستند. کودکانی که می توانند از این نوع آرام بخش ها بهره ببرند عبارتند از:

• نوزادان و کودکان نوپا
• کودکانی که در برابر ترس و اضطراب خود از فضای دندانپزشکی نمی توانند مقاومت کنند.
• کودکانی که آرام نشستن برای مدت زمان طولانی برای آنها دشوار است.
• کودکانی که طرح درمان های گسترده دارند و در صورت عدم استفاده از این نوع آرام بخش ها لازم است چندین مرتبه به دندانپزشک مراجعه کنند.
• کودکانی که بی حس شدن و بی حس ماندن با استفاده از بی حس کننده ها برای آنها سخت است.

آرام بخش متوسط چیست؟

آرام بخش متوسط یا سدیشن هوشیار به دندانپزشک اجازه می دهد درمان های مورد نیاز را ارائه دهد در حالی که هوشیاری بیمار مقداری کاهش داده شده است اما هنوز در صورت لزوم می تواند پاسخگو باشد. دارو، بسته به سطح همکاری بیمار، می تواند به صورت خوراکی یا از راه بینی داده شود. مزیت های متعددی برای آرام بخش های متوسط وجود دارد، از جمله:

• هیچ چیز از فرایند در ذهن نمی ماند.
• تا زمانی که اثر آرام بخش وجود دارد متوجه گذر زمان نمی شوید.
• در طول درمان هیچ ترس و اضطرابی وجود ندارد.

آرام بخش های متوسط چگونه استفاده می شوند؟

• استنشاق- اکسید نیتروز یا گاز خنده پر استفاده ترین روش برای کاهش اضطراب های خفیف تا متوسط است. بهبود به سرعت صورت می گیرد و بیمار بلافاصله می تواند به فعالیت های معمول خود بپردازد.
• خوراکی- یکی از رایج ترین تکنیک هایی که برای استفاده از آرام بخش ها در دندامپزشکی استفاده می شود آرام بخش های خوارکی هستند. این روش بسیار ساده است و نیازی به استفاده از سوزن نیست. به بیمار یک قرص تجویزی داده می شود، که تقریباً 20 دقیقه تا یک ساعت قبل از انجام فرایند داده می شود، و تا زمانی که قرار است فرایند آغاز شود بیمار کاملاً آرام خواهد بود.
• از راه بینی- برخی از کودکان قادر نیستند یا نمی خواهند برای خوردن یا نوشیدن داروهای خوراکی همکاری کنند. برای این کودکان، دندانپزشکان توصیه می کنند از اسپری های استنشاقی استفاده شود، شبیه اسپری سرماخوردگی که پزشک اطفال به کودک شما می دهد. یک پاف از دارو داخل هر یک از سوراخ های بینی بیمار اسپری می شود. مزیت اعمال دارو از راه بینی این است که خیلی سریع تر از داورهای دیگر اثر می کند و دوره بهبود آن خیلی کوتاه تر است.

بیهوشی کامل در دندانپزشکی

دندانپزشکان می دانند برخی از بیماران آنها بواسطه سن پایین آنها و به دلیل ترس و اضطراب برطرف نشدنی از دندانپزشکی و عدم همکاری، ممکن است به گزینه های درمانی پیشرفته تری نیاز داشته باشند. یک تجربه بد در سن پایین در مطب دندانپزشکی می تواند می تواند روی برداشت کودک از مراجعه به دندانپزشک و کل مراقبت های دندانپزشکی در زندگی او تأثیر بگذارد. برای پرهیز از این، دندانپزشکان و پرسنل مطب سعی می کنند تجربه ای راحت و مثبت برای کودک ایجاد کنند. به همین دلیل است که از آرام بخش های وریدی برای بیمارانی استفاده می کنند که نیاز دارند در طول درمان مقدار بیشتری راحت باشند.

بیهوشی کامل چگونه عمل می کند؟

برای بی خطرترین و بهترین بیهوشی کامل متخصص بیهوشی یک ماسک روی دهان و بینی بیمار قرار می گیرد که معمولاً معطر به عطر میوه است تا بیمار از آن لذا ببرد. پس از به خواب رفتن بیمار برای او ماده بیهوشی تزریق می شود تا در طول فرایند به طور کامل خواب باشد. پس از آن یک لوله برای او قرار داده می شود تا از مجرای تنفسی او محافظت کند. این باعث می شود بی خطرترین و امن ترین مراقبت به بیمار ارائه شود. پس از تکمیل فرایند دندانپزشکی بیمار در حالی به هوش می آید که هیچ چیزی به خاطر نمی آورد.

تفاوت بین بی حسی وریدی و بیهوشی کامل

• سطح هشیاری: در بی حسی وریدی، بیماران در یک حالت افسردگی در عین هوشیاری قرار دارند، به محرک های کلامی نمی توانند واکنش نشان دهند، اما ممکن است هنوز به محرک های دردناک واکنش نشان دهند. در بیهوشی کامل، بیماران به محرک های کلامی یا درد هیچ واکنشی نشان نمی دهند.
• داروها: در بی حسی وریدی، اغلب بنزودیازپین وریدی کوتاه اثر استفاده می شود. در حالی که برای بیهوشی کامل از دسته وسیعی از داروها برای دستیابی به نتایج مطلوب استفاده می شود.
• لوله گذاری: در بیهوشی کامل اغلب یک لوله از راه بینی درون مجرای تنفسی بیمار کار گذاشته می شود، تا بتواند بدون هیچ خطری نفس بکشد.

برای آماده سازی جهت بیهوشی کامل، دستور العمل هایی که پزشک در مورد مصرف غذا و مایعات قبل و بعد از فرایند به شما می دهد را دنبال کنید. در مورد این فرایند با استفاده از اصطلاحات ساده ای که برای کودکان قابل فهم باشند، برای کودک خود توضیح دهید. پس از فرایند نیز اجازه دهید کودک در منزل در آرامش کامل استراحت کند. بیمار از فردا قادر خواهد بود فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرد.

اگر احساس کردید کودکتان می تواند از بی حسی وریدی یا بیهوشی کامل بهره مند شود، با دندانپزشک خود تماس بگیرید و در مورد تجربه های قبلی کودک با او صحبت کنید تا دندانپزشک بداند چگونه می تواند نیازهای کودک شما را برآورده سازد.

چگونه می توان ناراحتی بیمار ارتودنسی را حین کارگذاری انکوریج موقتی کاهش داد؟

برای انجام این کار لازم است داروی بی حس کننده تزریق شود، یا ارتودنتیست به سادگی از برخی بی حس کننده های موضعی قوی تر جدید که ارائه می شوند استفاده نماید.

موضعی یا تزریقی؟

نخستین پرسشی که باید مطرح شود این است که: چرا یک نفر باید بخواهد حین کار گذاری انکوریج های موقتی ارتودنسی برای او تنها از بی حس کننده های موضعی استفاده شود؟ هیچ پرسشی وجود ندارد که تزریق موضعی بی حس کننده نسبت به استفاده از بی حس کننده های موضعی، نتایج عمیق و کامل و با دوام تری در پی خواهد داشت. در برخی موارد، بی حس کننده های موضعی تنها چیزی هستند که نیاز هستند. با این حال، وقتی این روش به اندازه کافی مؤثر نباشد تا TAD به طور کامل جایگذاری شود، مشکلاتی بروز پیدا می کنند. هدف این است که TAD برای یک بیمار کار گذاشته شود بدون آنکه هیچ درد و ناراحتی احساس کند.

انکوریج یا تکیه گاه هایی که بین دندان ها قرار می گیرند، اغلب موجب بروز ناراحتی های قابل توجهی می شوند. هنگام کار گذاری یک انکوریج خود پیچ شونده (سلف دریل)، باید درک درستی داشته باشید از آنچه در استخوان بیمار در حال اتفاق افتادن است. انکوریج های خود پیچ شونده از استخوان نمی کاهند، اتفاقی که با دریل کردن یک حفره قبل از کار گذاری انکور رخ می دهد. آنها در حقیقت استخوان را فشرده می کنند. طی این فرایند اغلب الیاف پریودنتال لیگامان دندان های مجاور فشرده می شود و باعث می شود بیمار دچار ناراحتی های بیجا شود.

این کاملاً صحت دارد که درون استخوان تعداد اندکی پایانه های عصبی حسی وجود دارد. با این حال، الیاف پریودنتال لیگامان (PDL) دندان های مجاور دارای تعداد زیادی اعصاب است. در اکثر موارد، بی حس کننده های موضعی بافت های مخاطی را را به اندازه کافی بی حس خواهند کرد تا ارتودنتیست بتواند با انکور به درون بافت نفوذ کند بدون آنکه به بیمار آسیبی برساند. از سوی دیگر، بعید است که بی حس کننده های موضعی بتوانند PDL دندان های مجاور انکور را بی حس کنند.

تصمیمات دیگری که باید گرفته شوند

تکیه گاه های موقتی که در بخش زیگوماتیک استخوان ماگزیلا کار گذاشته می شوند باید 2 میلی متر قطر داشته باشند، در مقایسه با انکوریج های با قطرهای کوچک تر که بین ریشه های دندان ها کار گذاشته می شوند. تجربه نشان داده است که انکوریج هایی که قطر بزرگتری دارند، آنقدر موجب فشده شدن استخوان می شوند که اگر تنها از بی حس کننده های موضعی استفاده شده باشد، بیمار اغلب مقداری ناراحتی احساس می کند. این بعلاوه در مورد انکورهایی که داخل پلت (کام یا سقف دهان) کار گذاشته می شوند نیز صدق می کند.

توصیه می شود هنگام کار گذاری TADها در استخوان D1 (استخوانی که بیشترین تراکم را دارد) که در مندیبل یافت می شود، قبل از کارگذاری، با دریل ابتدا یک حفره راهنما در عمق استخوان کورتیکال ایجاد شود. قطعاً ارتودنتیست ها بیشتر تمایل دارند قبل از انجام این روش نفوذ موضعی بی حس کننده بیشتر باشد.

اگر بی حس کننده های موضعی جدید به اندازه کافی عمیق باشند که مانع شوند بیمار نفوذ TAD را احساس کند، قطعاً بیمار نفوذ سوزن برای تزریق مقدار اندکی بی حس کننده داروی بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن تنها بافت های اطراف ریشه های دندان احساس نخواهد کرد.

توجه داشته باشید که: دندان ها نباید بی حس شوند، تنها استخوانی که قرار است انکور درون آن قرار بگیرد باید بی حس شود. با آموزش و تجربه کافی، ارتودنتیست مطمئناً قبل از کار گذاری TAD +با اعتماد به نفس بیشتری بی حس کردن را انجام خواهد داد.