لق شدن دندان ها در ارتودنسی

آیا لق شدن دندان ها می تواند در نتیجه استفاده از براکت های ارتودنسی باشد؟

“براکت های ارتودنسی باعث لق شدن دندان هایم شده اند.”

خواه شما یکی از استفاده کنندگان از براکت های ارتودنسی در گذشته بوده اید یا در حال حاضر از آنها استفاده می کنید، احتمالاً این جمله از ذهن شما نیز عبور کرده باشد. احتمالا احساس کرده اید که با شروع درمان ارتودنسی دندانهایتان لق یا شل می شوند.بطور کلی لق شدن یا جابجا شدن دندان ها با وجود براکت های ارتودنسی روی آنها کاملاً طبیعی است، و اغلب هدف اولیه استفاده از آنها همین است. براکت ها برای نگه داشتن دندان های لغزنده در یک مکان، و صاف کردن دندان های کج، یا اصلاح مشکلات بایت بکار برده می شوند، اما این موضوع نگران کننده نمی باشد.به بیان ساده تر دندانهایتان آنقدری شل نم شوند که آسیب ببینند و این اتفاق نمی تواند منجر به افتادن دندان ها شود.

بنابراین در صورتی که به واسطه وجود براکت ها، دندان های شما لق شدند چه باید بکنید؟ نترسید، روند درمان در حال پیشرفت است.

ارتودنتیست دندان های خاصی را به عنوان هدف مشخص می نماید تا از طریق براکت ها و سیم های کمانی به آنها فشار وارد نماید. این فرایند، ضرورتاً موجب شل شدن الیاف لیگامان پریودنتال می شود، تا جایی که دندان ها در محل درست خود تنظیم شوند. به محضی که تغییر وضعیت دندان ها داخل استخوان فک آغاز شود، تقریباً احساسی مانند معلق شدن خواهید داشت. خوشبختانه، این احساس پس از برداشتن براکت ها از بین خواهد رفت. استخوان فک با وضعیت جدید دندان ها تطبیق پیدا خواهد کرد و سپس آنها را در جای خود تثبیت خواهد کرد، در نتیجه احساس لقی دندان ها را کاهش خواهد داد.

در روزهای نخست درمان، برخی دندان ها در واقع به محل بدتری جابجا می شوند. این موضوع نگران کننده ای نیست. دندان ها، بدون ایجاد مشکل جدی به تدریج جابجا می شوند. ارتودنتیست باید از قبل این موضوع را برای بیمار توضیح دهد. حرکات اندک معمولاً نیاز به درمان فوری و اورژانسی ندارند. اما اگر  جابجایی شدیدی در دندان های  خود احساس کنید، باید موضوع را جدی بگیرید.

در ماه های آخر درمان، دندان ها نباید حرکت کنند. در صورتی که این اتفاق رخ دهد، باید فوراً به ارتودنتیست خود مراجعه نمایید. در واقع، تمام تغییراتی که طی ماه های آخر در دندان ها ایجاد می شوند باید به اطلاع ارتودنتیست رسانده شوند.

یکی دیگر از تغییراتی که طی درمان ارتودنسی انتظار می رود، ایجاد فاصله یا همپوشانی دندان ها است. البته، این علائم نشان دهنده جابجا شدن دندان ها هستند. شاید اینطور به نظر برسد که درمان شرایط شما را وخیم تر می سازد، اما اینطور نیست. درمان در حال جابجایی آنها به شکل درست است. باید صبور باشید تا براکت ها ساختار دهان شما را به ثبات برسانند.

آیا کوتاه شدن ریشه دندان طی ارتودنسی می تواند منجر به لق شدن یا افتادن آنها شود؟

در اکثر بیماران ریشه های دندان ها تحت تأثیر قرار نمی گیرند. در تعداد اندکی از آنها ریشه های دندان ها اندکی کوتاه خواهند شد و ممکن است شکل آناه تغییر کند. با این حال، این اتفاق به ندرت رخ می دهد. معمولاً کوتاه شدن ریشه دندان ها در نتیجه طولانی شدن درمان ارتودنسی اتفاق می افتد. اگر بیش از سه سال از قرار گرفتن براکت های ارتودنسی روی دندان های شما می گذرد، خطر تغییر طول و شکل ریشه ها وجود خواهد داشت.

معمولاً این تغییرات موجب لق شدن دندان ها نخواهند شد. بر اساس نتایج تحقیقات، ریشه دندان ها می تواند به نصف کاهش یابد بدون اینکه موجب تغییر در استحکام دندان ها شود. در نتیجه، کوتاه شدن ریشه های دندان ها منجر به بروز هیچ مشکل طولانی مدتی نخواهد شد.

برای مراقبت از دندان ها طی درمان ارتودنسی باید مراقب چیزهایی که می خورید باشید. به طور کلی، باید به سراغ غذاهایی بروید که بافت نرم تری دارند، مانند:

• سبزیجات
• میوه ها
• محصولات لبنی
• گوشت نرم
• دانه ها
• نان
• تخم مرغ

اگر برای خوردن غذا باید از دندان های جلوی خود استفاده کنید باید آنها را به قطعات ریزتر تبدیل کنید. علاوه بر این، برای نرم شدن سبزیجات باید آنها را بخار پز کنید. از خوردن غذاهای سفت و هر چیز چسبناکی باید بپرهیزید.

بیماری پریودنتال (لثه): یکی از شایع ترین علل لق شدن دندان ها

هرچند بیماری های پریودنتال (لثه) معمولاً ابتدا لثه را تحت تأثیر قرار می دهند، اما در نهایت ممکن است دندان ها را نیز درگیر کنند. علت این امر آن است که بیماری می تواند به بافت های لثه متصل به آن و نیز استخوان پیرامون آن آسیب برساند. یکی از علائم و نشانه های پیشرفته این مشکل لق شدن یک یا چند دندان است. لق شدن دندان می تواند زنگ خطری برای از دست دادن آن باشد. دیگر علائم این بیماری عبارتند از:

• بوی بد دهان
• تحلیل رفتن لثه ها
• خونریزی و قرمزی لثه ها
• تورم لثه ها
• احساس مزه نامطبوع داخل دهان

در صورتی که علاوه بر لق شدن دندان ها تعدادی از این علائم و نشانه ها را دارید، باید به ارتودنتیست خود مراجعه کنید. عوامل خاصی هستند که خطر بیماری پریودنتال را افزایش می دهند. این عوامل کمک می کنند به طور دقیق مشخص نمایید چقدر احتمال وجود این شرایط بالا است. این بیماری بین افراد بالای 65 سال، افرادی که دائماً استرس زیادی تجربه می کنند، و نیز افرادی که تنباکو مصرف می کنند بیشتر است.

برخی افراد نیز گزارش داده اند که لقی دندان های آنها هنگام صبح بیشتر است. طی یک روز، دندان ها در یک محل ثابت می شوند. به مرور زمان، این اتفاق می تواند منجر به پیشرفت بیماری های دندان شود زیرا به تدریج موجب ساییده شدن الیاف لیگامان می شود. این مشکل معمولاً ریشه در فشردن دندان ها (دندان قروچه) در خواب دارد.

دندان هایی که به خوبی در کنار یکدیگر قرار نگرفته اند بیشتر لق می شوند زیرا احتمال بیماری پریودنتال برای آنها بیشتر است، شاید به این علت که تمیز کردن آنها دشوارتر است. دسترسی به فضای بین دندان های کج یک مشکل اساسی تلقی می شود و نتیجه آن بهداشت ضعیف دهان و دندان ها خواهد بود.