آشنایی با اجزای سیستم ارتودنسی

سیستمهای ارتودنسی از قطعات و اجزاء گوناگون تشکیل شده اند که هر یک عملکرد متفاوتی دارند و باعث میشوند دندانها صاف و همراستا شوند. اگر چه سیستم‌های گوناگونی مانند براکت پشت دندانی، مینی براکت و براکت سرامیکی، برای براکتهای ارتودنسی طراحی شده است اما اجزاء و قطعات آنها تقریباً در همه سیستم‌های ارتودنسی یکسان است. وظیفه براکت ارتودنسی اعمال نیرو به دندانها برای حرکت دادن آنها است. گاهی اوقات از سایر وسیله ‌های ارتودنسی همراه با براکت کمک گرفته می‌شود تا نتایج بهتری کسب شود.

• نگین یا براکت

نگین یا براکت ،قطعه مربعی ‌شکل کوچک فلزی یا سرامیکی است که به سطح دندان چسبانده می‌شود. نگین یا براکت همانند یک دستگیره برای دندان عمل می‌کند تا به کمک آن بتوان دندانها به سمت مورد نظر کشید.  براکت به گونه ‌ای طراحی شده که سیم ارتودنسی در شیار (اسلات) آن قرار بگیرد و با کش های لاستیکی(اورینگ)یا سیمهای فلزی کوچک(لیگاچور وایر)داخل آن نگهداری شود.

• سیم ارتودنسی

سیم ارتودنسی یک سیم فلزی است که از تک تک نگینهای براکت عبور می‌کند و آنها را به سمت مورد نظر می‌کشاند. سیم ارتودنسی در طول دوره درمان تعویض میشود و هر مرتبه سیم قطورتری استفاده می‌شود تا بتوان نیروی بیشتری اعمال کند. در سیستم براکت سرامیکی ممکن است سیم ارتودنسی به رنگ سفید انتخاب شود تا کمتر جلب توجه نماید. هر بار که برای تنظیم سیستم براکت به ارتودنتیست مراجعه می‌نمایید، سیم سفت می شود و ممکن است اندکی احساس درد یا ناراحتی داشته باشید که خیلی زود برطرف می‌شود.

• اورینگ یا لیگاچور وایر

اورینگ یک حلقه کشی کوچک و لیگاچور وایر یک سیم تابیده است که دور براکت قرار می‌گیرد. علت استفاده از اورینگ یا لیگاچور ،متصل نگه داشتن سیم در  براکت است. اورینگ در انواع رنگ‌های مختلف قابل تهیه است. در برخی سیستم های براکت  ( دیمون) نیازی به استفاده از لیگاچور نیست چرا که براکت به گونه ‌ای طراحی شده است که حاوی یک شیار بوده و سیم را در خود نگه می‌دارد.

• زنجیر پلاستیکی (الاستیک چین)

زنجیر پلاستیکی مجموعه ای از حلقه های کشی به متصل است که دور  براکت قرار می‌گیرند. علت استفاده از آن معمولاً جلوگیری از ایجاد فاصله بین دندانها در هنگام حرکت می‌باشد. معمولاً  زنجیر پلاستیکی در چند دندان استفاده شده و آنها را به صورت یک گروه واحد در می‌آورد.

• الاستیک

الاستیک یک حلقه کشی است که موقعیت دندان‌های دو فک را تنظیم کند. معمولاً الاستیک به یک نگین براکت در فک بالا و یک نگین براکت در فک پایین متصل می‌شود. برای اتصال الاستیک، براکت باید حاوی یک قلاب باشد. از الاستیک برای جفت شدن سطح دندانها بر یکدیگر استفاده می‌شود.

• فنر مارپیچی (کویل اسپرینگ)

فنر مارپیچی فنری است که در فاصله بین یک  براکت تا  مجاور  و حول سیم ارتودنسی پیچیده می‌شود. فنر مارپیچی برای ایجاد فاصله بین دو دندانی که بیش از حد به یکدیگر نزدیک هستند استفاده می‌شود.

• قلاب (هوک)

قلاب یک زایده دستگیره مانند است که در برخی از  براکت ها تعبیه میشود تا حلقه کشی الاستیک دور آن قرار بگیرد.

• بند ارتودنسی

بند ارتودنسی یک حلقه فلزی است که همانند یک کمربند دور دندان آسیاب بزرگ قرار می‌گیرد و گاهی اوقات ممکن است ضمایمی به آن وصل شود. معمولا” آسیاب بزرگ به عنوان لنگر یا تکیه گاه در سیستم براکت عمل می‌کند و دور آن بند ارتودنسی قرار می‌گیرد.