دندانپزشکی تحت بیهوشی برای کودکان

کودکانی که درد یا عفونت دندان دارند، در هر سنی نیاز به درمان دندانپزشکی دارند- که گاهی اوقات به این معناست که کودک باید تحت بیهوشی یا بی حسی قرار بگیرد. البته، چند دلیل برای این کار وجود دارد. برای برخی فرایندهای دندانپزشکی لازم است کودک به طور کامل بدون حرکت دراز بکشد، ممکن است نیاز باشد کارهای زیادی انجام شوند، یا صدای دریل دندانپزشکی ممکن است ترسناک باشد. در این صورت، ممکن است کودک بترسد یا واکنش هایی انجام دهد که روند کار دندانپزشک را مختل کند. هدف دندانپزشک ها همیشه ارائه بی خطرترین و بدون دردترین درمان ممکن است.

بی حسی و بیهوشی در دندانپزشکی اطفال چقدر بی خطر است؟

در سال 2019، انجمن پزشکان اطفال آمریکا (AAP) و انجمن دندانپزشکان اطفال آمریکا (AAPD) راهنمای خود برای دندانپزشکان و جراحان دهان و دندان را به روز رسانی کرد تا در مواردی که آرامبخش های قوی یا داروهای بیهوشی عمومی برای کودکان تزریق می شود، از راهنمای جدید پیروی شود.

همیشه لازم است دو نفر در اتاق حضور داشته باشند که در صورت بروز مشکلات احتمالی، قادر باشند خدمات پیشرفته برای نجات جان کودک را ارائه دهند. یکی از این افراد  باید دندانپزشک یا جراح دهان و دندانی باشد که فرایند دندانپزشکی را انجام می دهد و دیگری دستیار دندانپزشک یا متخصص بیهوشی.

در ادامه، اطلاعات مربوط به انواع مختلف بیهوشی ها و بی حسی ها را برای شما ارائه خواهیم داد. لازم است والدین راجع به گزینه های مختلف اطلاعات داشته باشند. قبل از جلسه درمان اصلی، راجع به خدمات بیهوشی و بی حسی که دندانپزشک کودک شما پیشنهاد می دهد (و معمولاً آنها را انجام می دهد) صحبت کنید.

انواع آرام بخش ها و بی حسی های مخصوص کودکان

• نیتروس اکسید: نوعی داروی آرامبخش خفیف است و نسبت به دیگر گزینه ها کمتر تهاجمی است. این دارو عموماً تحت عنوان “گاز خنده” شناخته می شود. کودک آن را با مقدار اندکی گاز اکسیژن استنشاق می کند. معمولاً کودک به خواب نمی رود، تنها آرام تر می شود. اکثر کودکان با این گاز مقداری بی حال و گیج می شوند، که برخی از آنها این احساس را دوست ندارند.
• آرامبخش های خفیف: این داروها (یا ترکیبی از آنها) اغلب برای کودکان بزرگتر و افراد بزرگسال استفاده می شود. کودک در حالی که بیدار است آرام خواهد بود- و گاهی اوقات می تواند کاری که دندانپزشک یا جراح از او می خواهد را انجام دهد. پس از اتمام فرایند، کودک ممکن است حتی اتفاقاتی که در مطب دندانپزشکی افتاده اند را به خاطر نیاورد. دندانپزشک و جراح دهان و دندان می تواند در حال انجام کارهای دندانپزشکی، بدون هیچ خطری این داروها را به کودک بدهد، زیرا کودک بیدار می ماند.
• آرامبخش های متوسط: با آرامبخش های متوسط، کودکان احساس خواب آلودگی بیشتری دارند، اما اغلب می توانند آنچه دندانپزشک یا جراح از آنها می خواهد را انجام دهند. کودکان بزرگتر و افراد بزرگسال جوان با داروهای آرامبخش متوسط بهتر عمل می کنند، تا کودکان کم سن و سال تر که می ترسند. آنها خودشان نفس می کشند و معمولاً به راحتی بیدار می شوند. اکثر کودکان چیزی راجع به فرایند دندانپزشکی به خاطر نخواهند آورد. دندانپزشک و جراح دهان و دندان، در حال انجام فرایندهای دندانپزشکی می توانند بدون هیچ خطری این داروها را به آنها بدهند.
• آرامبخش های عمیق: این دسته، داروهای تزریقی را شامل می شوند که به کودک کمک می کنند در طول فرایند جراحی بخوابد. گرچه ممکن است کودک هنوز هم مقداری حرکت کند و گاهی اوقات از خود صدا تولید کند، اما ممکن است نتواند خیلی خوب نفس بکشد. همیشه باید حداقل یک متخصص مجرب دیگر، مثلاً متخصص بیهوشی، حضور داشته باشد تا ریتم قلب، تعداد ضربان قلب، فشار خون، و اشباع اکسیژن شریانی (تنفس) در طول فرایند و تا زمانی که کودک بیدار شود را تحت نظر داشته باشد. علاوه بر این، این متخصص می تواند مشخص نماید چه زمانی کودک آمادگی رفتن به منزل را دارد.
• بیهوشی عمومی: تحت بیهوشی کامل، کودک به طور کامل خواب خواهد بود و هیچ دردی احساس نخواهد کرد. متخصصان بیهوشی که آموزش ویژه دیده اند (پزشکان، دندانپزشکان، یا متخصصان بیهوشی معتبر) دارو تزریق می کنند، در حالی که دندانپزشک یا جراح دهان و دندان در حال انجام کارهای درمانی یا جراحی است. بیهوشی را می توان در مطب دندانپزشکی نیز انجام داد، اما باید مطب به وسایل مخصوص مجهز باشد.

چرا آرامبخش های عمیق برای کودکان کمتر استفاده میشوند؟

برخی کودکان، بویژه در طول مدتی که برای آنها آرامبخش عمیق استفاده شده است، بواسطه کم سن بودن آنها، آناتومی بدن، و عوامل دیگر، آسیب پذیرتر هستند. گاهی اوقات و در موارد بسیار نادر، ممکن است کودک به خوابی عمیق تر از آنچه مد نظر بوده است برود. بزرگ شدن لوزه ها می تواند احتمال انسداد مجرای تنفسی را افزایش دهد.

کودکان کمتر از 6 سال بیشتر در معرض خطر هستند. بی خطر بودن بی حسی، به توانایی دندانپزشک یا متخصص بیهوشی در کنترل و مدیریت مسائلی بستگی دارد که بروز پیدا می کنند. هیچ یک از مشکلاتی که در این میان بروز پیدا کرده اند، تاکنون منجر به مرگ نشده اند.

پس از بیهوشی

در مطب دندانپزشکی، از والدین درخواست می شود هنگامی که کودک از حالت بیهوشی خارج می شود کنار او حضور داشته باشند. ممکن است کودک احساس گیجی یا سر گیجه، یا حتی حالت تهوع داشته باشد. در صورت امکان دو نفر فرد بزرگسال باید او را تا منزل همراهی کنند.