كشيدن دندان در ارتودنسی

از سالهای آغازین قرن بیستم، همواره یکی از بحث برانگیزترین مباحث ارتودنسی، کشیدن یا نکشیدن دندان بوده است. بیش از 100 سال است که این بحث ادامه دارد و احتمالا در آینده نیز شاهد ادامه آن خواهیم بود. در حال حاضر ترجیح بیشتر متخصصین ارتودنسی انجام درمان بدون کشیدن دندان است و کشیدن دندان در صورت مواجهه با برخی مشکلات کلینیکی تجویز می شود که در ادامه به مواردی از آنها اشاره میکنیم:

به هم ریختگی شدید دندانها (severe crowding)

به هم ریختگی شدید دندانها یکی از رایجترین دلایل برای کشیدن دندانها میباشد. در بیمارانی که دندانهای آنها در حال رویش می باشند، ممکن است این مشکل به صورت نهفتگی یا بیرون زدگی دندانها از قوس (به ویژه در مورد دندانهای نیش) تظاهر یابد که علت آن نبود فضای کافی برای رویش دندانهای دایمی است.

جلو زدگی دو طرفه ی دندانهای فک بالا (Bimaxillary dentoalveolar protrusion)

وضعیت لبها در حالت استراحت به وضعیت دندانهای زیرین آنها بستگی دارد. در صورتیکه دندانهای قدامی زیرین آنها بیرون زده باشند ،لبها نیز برجسته خواهند شد که چندان خوشایند نخواهد بود. در اینگونه موارد و در مواردی که دندانها بیش از اندازه بیرون زده باشند کشیدن دندانها بهترین راه حل برای کاهش مشکل خواهد بود.

مشکلات اسکلتال

درمشکلات اسکلتی Class II Skeletal عموما فک پایین عقبتر از فک بالا قرار گرفته است و در Class III Skeletal فک پایین جلوتر از فک بالا قرار گرفته است. برای حل مشکلات اسکلتال عموما نیاز به جراحی نیز خواهد بود چرا که اساسا” مشکل اسکلتی است نه دندانی.در برخی آماده سازی های ارتودنسی برای جراحی فک ،کشیدن دندان ضروری خواهد بود.البته در برخی از انواع مشکلات اسکلتی خفیف نیز می توان با کشیدن دندانها،شرایطی را فراهم نمود تا مشکل اسکلتی خود را کمتر نشان دهد(استتار).

موارد بالا برخی از مهمترین مواردی هستند که میتوان با کشیدن دندانها،آنها را برطرف نمود.

در کنار موارد اشاره شده، بسیاری از عوامل دیگر نیز وجود دارند که در کشیدن یا نکشیدن دندانها موثر هستند و از اینرو توصیه میکنیم در صورت وجود ابهام یا هرگونه سوال در این موارد با متخصص ارتودنسی خود حتما مشورت نمایید.