تأثیرات منفی اختلالات خوردن روی دندان ها

عادات رژیم غذایی می توانند در سلامت دهان و دندان ها نقش داشته باشند. تغییرات در دهان اغلب نخستین علائم فیزیکی یک اختلال خوردن هستند. در جامعه ما، اختلالات خوردن یک مشکلات جدی برای سلامتی هستند؛ با این حال، اکثر افراد در سکوت از آن رنج می برند. عادات مضر و کمبودهای غذایی که اغلب همراه با اختلالات خوردن همراه هستند، می تواند پیامدهای جدی برای سلامت دهان و دندان ها داشته باشند.

اما اختلالات خوردن چگونه روی دهان شما تأثیر می گذارند؟ علائم مشهود برای یک دندانپزشک متخصص آشکار خواهند بود و می توانند از جزئی تا شدید باشند. در اکثر موارد، دندانپزشک نخستین کسی خواهد بود که این اختلالات را شناسایی کرده و تشخیص می دهد.

یک اختلال خوردن ممکن است باعث طولانی شدن یا حتی بروز آسیب دائمی به دندان ها و دهان شود. تشخیص زود هنگام اختلالات خوردن ممکن است این اطمینان را بوجود بیاورد که دوره بهبودی بدن و دندان ها راحت تر و موفق تر پیش خواهد رفت. با کسب اطلاعات صحیح و دریافت راهنمایی مناسب از یک دندانپزشک متخصص، می توان از آسیب شدید به دندان ها و دهان ها جلوگیری کرد.

براساس اعلام انجمن دندانپزشکی آمریکا هزاران هزار نفر در سراسر دنیا تحت تأثیر اختلالات جدی در خوردن غذا قرار دارند و نحوه تأثیر این اختلالات غذایی روی دهان، باعث می شود افراد مبتلا به این اختلالات، قبل از هر نوع کمک دیگری، به فکر دریافت کمک های دندانپزشکی باشند. گرچه اختلالات خوردن در زنان، به ویژه در نوجوانان و افراد بزرگسال شیوع بیشتری دارد، اما می تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد.

انواع اختلالات خوردن

به گفته انستیتوی ملی بهداشت روان، اختلالات خوردن شامل بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا)، پر خوری عصبی (بولیمیا) و زیاده روی در خوردن هستند. هر سه این اختلالات اثرات منفی روی دهان خواهند داشت. افرادی که بی اشتهایی عصبی دارند، ترس از افزایش وزن یا چاق شدن دارند، حتی زمانی که به شدت کم وزن هستند. آنها میزان مصرف مواد غذایی خود را محدود می کنند، بیش از حد ورزش می کنند و پس از صرف غذا ممکن است احساس اجبار را داشته باشند که خود ملزم به استفراغ کردن، استفاده از ملین ها، تنقیه، یا دیورتیک ها برای خلاص شدن بدن خود از شر وزن بیش از حد خود کنند.

بولیمیا تحت عنوان پرخوری بیش از حد، چندین مرتبه در هفته، یا در شدیدترین موارد، چندین مرتبه در روز توصیف می شود. این تمایل غیرقابل کنترل باعث خوردن خوراکی های شیرین و چرب می شود و همچنین به دنبال آن پاکسازی انجام می شود که عبارت است از استفراغ کردن عمدی و استفاده از دیورتیک ها، ملین ها و تنقیه. مطالعات نشان داده اند که 89 درصد از افرادی که از اختلال بولیمیا رنج می برند علائم آسیب دهان و دندانی را نشان می دهند.

افرادی که در خوردن زیاده روی می کنند، قبلاً تحت عنوان افراد معتاد به خوردن مواد غذایی طبقه بندی می شدند. آنها طی مدت زمان کوتاهی پرخوری خواهند کرد و نمی توانند این تمایل را کنترل کنند. آنها از افراد مبتلا به پرخوری عصبی متفاوت هستند؛ زیرا معمولاً از تکنیک های پاکسازی برای خلاص شدن از شر وزن اضافی که متحمل می شوند، استفاده نمی کنند. درعوض، آنها احساس گناه و پشیمانی شدید می کنند که باعث می شود آنها این رفتار خود را ادامه دهند. شیوع زیاده روی در خوردن در زنان و مردان به یک اندازه شناخته شده است.

تأثیرات اختلالات خوردن روی دندان ها و بدن

همه این اختلالات خوردن اثرات منفی روی بدن خواهند داشت. کمبود ویتامین ها، مواد معدنی و مواد مغذی همراه با این اختلالات می تواند باعث خاموش شدن بدن و عدم عملکرد صحیح بدن شود. مشکلات احتمالی بهداشتی شامل موارد زیر هستند:

• کاهش وزن
• ریزش مو
• دمای پایین بدن
• یبوست
• چرخه قاعدگی نامنظم یا عدم قاعدگی در زنان
• مشکلات قلبی، نارسایی کلیه و مرگ احتمالی

اثرات منفی کمبود ویتامین و کمبود مواد مغذی، داخل دهان نیز منعکس می شود. علاوه بر این، برای کسانی که با استفراغ عمدی پاکسازی می کنند، اسیدهای معده باعث آسیب به دندان ها می شوند. علائم دهانی مشهود اختلالات خوردن عبارتند از:

• بدون تغذیه مناسب، لثه ها و سایر بافت های نرم داخل دهان ممکن است به راحتی خونریزی کنند. غددی که بزاق تولید می کنند نیز ممکن است متورم شوند. افراد ممکن است خشکی مزمن دهان را تجربه کنند.
• محدودیت غذایی اغلب منجر به کمبود مواد مغذی می شود. مواد مغذی که باعث تقویت سلامت دهان و دندان ها می شوند شامل کلسیم، آهن و ویتامین های B هستند. کلسیم ناکافی باعث افزایش پوسیدگی دندان و بیماری لثه می شود؛ حتی اگر یک بیمار مبتلا به آنورکسیا (بی اشتهایی) به اندازه کافی کلسیم مصرف کند، به ویتامین D کافی نیز نیاز دارد تا در جذب کلسیم به بدن کمک کند. آهن ناکافی می تواند باعث افزایش ایجاد زخم های داخل دهان شود. مقادیر ناکافی ویتامین B3 (که تحت عنوان نیاسین نیز شناخته می شود) می تواند با ایجاد بوی بد دهان و ایجاد تبخال ها نقش داشته باشد. لثه ها می توانند قرمز و متورم – با ظاهری تقریباً براق- شوند که اغلب نشانه ژنژیویت است. به دلیل کمبود آب بدن، دهان می تواند بسیار خشک نیز شود و لب ها ممکن است قرمز، خشک و ترک خورده شوند.
• استفراغ مکرر منجر به افزایش تعداد دفعات وجود اسید قوی معده روی دندان ها می شود. پوشش بیرونی دندان ها (مینای دندان) می تواند از بین برود و رنگ، شکل، و ارتفاع دندان ها می توانند تغییر کنند و شکننده، مات و ضعیف شوند. خوردن غذاها یا نوشیدنی های داغ یا سرد ممکن است ناراحت کننده شود. از بین رفتن بافت و ایجاد ضایعات فرسایشی روی سطح دهان ممکن است رخ دهد. لبه های دندان ها اغلب نازک می شوند و به راحتی می شکنند. در موارد شدید، پالپ می تواند در معرض محیط دهان قرار گیرد (پوشش محافظ آن از بین برود) و باعث بروز عفونت، تغییر رنگ دندان یا حتی مرگ پالپ شود. پوسیدگی دندان در حقیقتمی تواند با مسواک زدن شدید دندان ها یا شستشو بلافاصله پس از استفراغ کردن، می تواند تشدید شود.
• آرتریت دژنراتیو (مخرب) Degenerative arthritis در مفصل فکی گیجگاهی فک، یک عارضه دندانی است که اغلب با اختلالات خوردن همراه است. این مفصل در جایی واقع شده است که فک پایین به جمجمه متصل می شود. هنگامی که آرتریت در این مفصل آغاز می شود، ممکن است باعث ایجاد درد در ناحیه مفصل، سر دردهای مزمن، و مشکلات مربوط به جویدن و باز و بسته کردن دهان شود.
• پاکسازی (استفراق عمدی برای تخلیه معده) می تواند منجر به قرمزی، خراش و بریدگی داخل دهان شود، بویژه روی سطح فوقانی که عموماً تحت عنوان نرم کام شناخته می شود. چنین آسیبی یک نشانه هشدار دهنده برای متخصصان دندانپزشکی است، زیرا رفتارهای سالم روزانه به ندرت باعث بروز آسیب به این منطقه می شوند. آسیب به نرم کام اغلب با برش یا کبودی برآمدگی های روی بندهای انگشتان همراه است و این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که فرد در تلاش برای پاکسازی، با دندان های خود فشار زیادی به پوست وارد می کند.
• چرخه مکرر پرخوری و پاکسازی می تواند باعث بزرگ شدن غدد بزاقی شود. غدد بزرگ شده می توانند دردناک باشند و اغلب برای دیگران قابل مشاهده هستند، که می تواند باعث بوجود آمدن اضطراب عاطفی شود.

درمان پیامدهای سلامتی دهان و دندان اختلالات خوردن

افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند، اغلب به دلیل مشکلاتی که در دهان و دندان های خود متوجه می شوند، از دندانپزشک خود درخواست کمک می کنند. یک دندانپزشک متخصص یا دندانپزشک عمومی برای شناسایی علائم دهانی یک اختلال جدی در خوردن غذا آموزش دیده است. آنها در مورد آسیب های دهانی و جسمی به بیمار مشاوره می دهند و علاوه بر ارجاع بیمار به یک متخصص بهداشت روانی، درمان مناسب را به آنها توصیه می کنند. در همین حال، آنها به کاهش مشکلات دهان و دندان که بیماران از آنها رنج می برند، کمک می کنند. به عنوان مثال، به افرادی که با استفراغ کردن به صورت عمدی پاکسازی می کنند، هشدار داده می شود که بلافاصله بعد از آن مسواک نزنند زیرا این کار باعث افزایش اثرات مخرب اسیدهای معده روی دندان ها می شود. در عوض، انتظار حدود نیم ساعت برای مسواک زدن و استفاده از یک خمیر خنثی مانند جوش شیرین توصیه می شود.

علاوه بر این توصیه می شود، دندانپزشکان این اقدامات را انجام دهند:

• بیمار خود را ترغیب کنید تا مراقبت های بهداشتی دهان و دندان ها مربوط به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را به صورت دقیق انجام دهد و همچنین ارتباط و معاینات مکرر و مناسب توسط دندانپزشک خود را حفظ کند. یک رابطه محرمانه همیشه باید بین دندانپزشک و بیمار حفظ شود، بنابراین بیمار باید احساس کند که مطب دندانپزشک او یک مکان کاملاً بی خطر برای در میان گذاشتن کشمکش های ED و پیشرفت به سمت بهبود است.
• افراد تحت درمان ممکن است هنوز هم به رفتارهای پاکسازی اقدام کنند و باید با تیم درمانی خود در مورد این رفتارها صادق باشند. برای ادامه مراقبت از دهان در طول مدتی که برای مهار این رفتارها تلاش می شود، بیماران پس از پاکسازی باید بلافاصله دهان خود را با آب بشویند یا از دهانشویه های فاقد قند استفاده کنند. به دلیل میزان اسید زیاد در حفره دهان، بیماران باید فقط آب داخل دهان خود بچرخانند. علاوه بر این، توصیه شده است که، به مدت یک ساعت پس از استفراق کردن از مسواک زدن اجتناب شود زیرا این کار در حقیقت باعث می شود اسید به عمق مینای دندان ها نفوذ و آنها را نرم و مستعد ساییده شدن کند.
• خشکی دهان یا زرواستومیا ممکن است ناشی از استفراغ و یا تغذیه عمومی ضعیف بروز پیدا کند. خشکی دهان بعلاوه اغلب منجر به پوسیدگی دندان ها می شود. مرطوب نگهداشتن دهان با آب یا سایر محصولات مخصوص، به حداقل نگه داشتن پوسیدگی مکرر دندان ها کمک می کند.
• دهانشویه های فلورایده و همچنین مواد ضد حساسیت و معدنی کننده مجدد نیز ممکن است تجویز شوند.

روش های پیشگیری از بروز مشکلات بزرگتر

اقدامات پیشگیرانه و ترمیمی می توانند شامل موارد زیر باشند:

• دستورالعمل های لازم برای رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان ها.
• راهکارهای درمان خشکی دهان.
• درمان حساسیت دندان ها با ترمیم های دندانی در نواحی از دندان ها که مینای آنها به شدت از بین رفته اند.
• مراجعات پیشگیرانه مکرر به دندانپزشک برای نظارت روی پیشرفت درمان.

نحوه تأثیر اختلالات خوردن روی دهان شما، نسبت به آسیب هایی که به بدن شما وارد می کند ثانویه است. با این حال، به دنبال کمک از یک متخصص سلامت روان بودن، اغلب به دلیل شرم و گناه همراه با این اختلالات، دشوار است. بیمارانی که به دلیل آسیب و حساسیت های دندانی به دنبال درمان دندانپزشکی هستند، نه تنها برای مشکلات دهان و دندان ها، بلکه برای مشکلات سلامت عمومی آنها ارزیابی می شوند. این ممکن است نخستین گام حیاتی برای دریافت کمک باشد.