پیشرفت های دانش ارتودنسی در جهت تسریع درمان

فناوری مدرن در ارتودنسی طی چند دهه اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است. پیش از آن کشیدن دندان رواج بسیاری داشت و براکت های فلزی سنتی یک اندازه تنها مراقبت استانداردی بودند که در این درمان استفاده می شدند. استفاده از آخرین فناوری می تواند به ارتودنتیست کمک کند سطح درمان را اتقاء بخشد و نتایج تأثیر گذاری برای بیمار خلق کند که همگی با میزان موفقیت رویکردی که ارتودنتیست اتخاذ می کند ارتباط مستقیم دارند.

مطمئناً هیچ جایگزینی برای مهارت، تجربه، تحصیلات و آموزش های یک ارتودنتیست در این زمینه وجود ندارد. با این حال، فلسفه های کنونی درمان، نسبت به روش های درمان در گذشته، تغییرات زیادی داشته اند. بهبود در ابزارها و تکنیک ها حتی برای ارتودنتیست های مجرب نیز این امکان را فراهم می آورد تا به لطف ابداعات برجسته و چشمگیری که در ارتودنسی ایجاد شده است، با ایجاد کمترین ناراحتی برای بیمار، و در مدت زمانی بسیار کوتاه تر از قبل، بهترین نتایج را بدست بیاورد.

اسکنرهای توموگرافی کامپیوتری با پرتوهای مخروطی شکل CBCT

معرفی این نوع دستگاه های تصویر برداری در درمان ارتودنسی تحولی عظیم در تشخیص مشکلات ارتودنسی بیماران و طرح درمان آنها بوجود آورده است. این تصاویر سه بعدی از کل جمجمه، فک، و ساختار استخوانی زیر آن تصویری بسیار واضح تر از روند کامل رشد دندان ها و دیگر ساختار ها به نمایش می گذارند و جزئیات بیشتری از علائم و نشانه های مشکل بیمار ارائه می دهند. توانایی مشاهده و بررسی این تصاویر از تمام جهات ابزاری باور نکردنی برای رسیدن به بهترین طرح درمان و ارزیابی شرایط بیمار است.

بحث های فراوانی در رابطه با نگرانی در خصوص خطرات ناشی از قرار گرفتن در معرض اشعه های منتشر شده از CBCT وجود دارد. در حالی که پنج ثانیه قرار گرفتن در معرض CBCT در واقع آنقدر اندک است که می توان گفت به اندازه دو مرتبه قرار گرفتن در معرض رادیو گرافی پانورامیک با اشعه ایکس و کمتر از اشعه ای است که برای یک سری کامل عکس برداری از دندان ها استفاده می شود. با این حال، میزان اطلاعاتی که این تصاویر در دسترس قرار می دهند و مزایایی که آنها دارند، می توانند به ارتودنتیست در رسیدن به تشخیص درست و دقیق برای سنجش خطرات کمک کنند.

مینی اسکرو یا مینی ایمپلنت های ارتودنسی

پیچ های تیتانیومی که به کمک جراحی داخل استخوان فک قرار می گیرند مدتی است که بخشی از فرایندهای مدرن جراحی دهان را تشکیل داده اند. این تکیه گاه های موقتی TAD یافته های جدیدی در درمان ارتودنسی محسوب می شوند. TADها ارتودنتیست ها را قادر می سازند تا از پس چالش های جابجایی های ناخواسته در دندان انکور یا تکیه گاه (که عموماً دندان مولر یا آسیاب بزرگ است) فائق بیاید، زیرا می توان از آنها به عنوان تکیه گاهی محکم و ثابت در استخوان استفاده کرد که می تواند به عنوان اهرمی عمل کند که از وارد آمدن فشار به دیگر دندان ها جلوگیری کند. TADها را می توان به راحتی و بدون هیچ دردی تنها با تزریق مقداری داروی بی حس کننده داخل لثه و با استفاده از یک ابزار بسیار کوچک درون استخوان فک قرار داد و پس از پایان درمان آن را خارج کرد بدون اینکه هیچ اثری از آن به جا بماند.

طراحی سفارشی لبخند

یکی از هیجان انگیزترین فلسفه های جدید درمان که در سال های اخیر پیشرفت داشته است استفاده از روش منحصر بفرد باندینگ غیر مستقیم همراه با استفاده از براکت ها و سیم های ارتودنسی است که به صورت سفارشی برای هر بیمار طراحی شده اند. Insignia یا “طراحی سفارشی لبخند” اولین و تنها سیستم طراحی سفارشی لبخند با استفاده از نرم افزار طراحی سه بعدی درمان و نیز براکت ها و سیم هایی است که به صورت سفارشی برای هر بیمار طراحی و ساخته می شوند.

نرم افزار Insignia قالب های معمولی که از دندان ها گرفته می شوند را به یک الگوی دقیق سه بعدی تبدیل می کند. پس از آن ارتودنتیست می تواند تغییرات لازم برای رسیدن به لبخند ایده آل بیمار را ایجاد کند و حتی پیش از آغاز درمان طرح آن را به او نشان دهد. براکت ها ساخته می شوند و برای رسیدن به بالاترین سطح دقت در فرایند باندینگ غیر مستقیم، با استفاده از راهنمای دقیق روی دندان ها قرار می گیرند و در انتها سیم های کمانی که آنها نیز به صورت سفارشی ساخته شده اند روی براکت ها قرار می گیرند تا در کنار آنها تأثیری دو چندان روی دندان ها به جا بگذارند.

بعلاوه، معمولاً این نوع ابزار در مقایسه با براکت های سنتی برای بیمار راحتی بیشتری به همراه دارند و لبخند دلخواه را برای او خلق خواهند کرد زیرا به صورت منحصر بفرد متناسب با ویژگی های چهره بیمار طراحی شده است.

استفاده از براکت های سلف لیگیت یا دیمون

شاید یکی از اساسی ترین تغییراتی که در صنعت ارتودنسی بوجود آمده است درک جدیدی بوده است که از نحوه عملکرد نیروی اصطحکاک و لیگاتور و تأثیر آن روی جابجایی دندان ها بوجود آمده است. در براکت های  معمول، لیگاچورهای الاستیک یا گره های سیمی استیل استفاده می شود تا به براکت ها فشار وارد شود و با هدایت سیم های کمانی دندان ها به محل مطلوب خود هدایت شوند. این سیستم تنظیم سنتی یا فعال منجر به اصطحکاک چشمگیری بین سیم و براکت می شود، که مستلزم وارد آمدن فشار بیشتری برای جابجایی دندان ها است. این فشار اغلب منجر به ناراحتی بیمار می شود و از طرفی طول درمان نیز بیشتر است.

بر خلاف سیستم سنتی تنظیم، در براکت های جدید سلف لیگیت که تحت عنوان براکت های دیمون نیز شناخته می شوند، از سیستم ورودی لغزنده ای استفاده می شود که باز می شوند تا سیم داخل آنها قرار گیرد و بسته شوند. دارای شیاری هستند که سیم به راحتی داخل آن بلغزد. این رویکرد نه تنها موجب کاهش نیروی اصطکاک می شود بلکه منجر به وارد آمدن فشار مؤثرتری می شود که باعث می شود بیمار درمان راحت تری را تجربه کند. این رویکرد جدید نتایج مؤثرتری درپی خواهد داشت- از جمله، اغلب بدون استفاده از اکسپندرهای (وسیع کننده) فوری کام می تواند فشردگی های شدید را بهبود بخشد و از سوی دیگر به نحو چشمگیری می تواند نیاز به کشیدن دندان را بر طرف کند.

براکت های شفاف

ابداع الاینرهای شفاف تری- مانند توجه بسیاری از افراد را به خود جلب کرده اند که همیشه در پی صاف کردن دندان های خود بوده اند اما تمایلی به استفاده از براکت های فلزی نداشته اند. با این حال، مشکل الاینرهای شفاف این است که این نوع ابزار برای جابجایی های زیاد مناسب نیستند و معمولاً برای رسیدن به نتایج مد نظر، در مقایسه با براکت های معمولی نیاز به زمان بیشتری دارند.

برای حصول نتایج مد نظر بیماران با زیبایی های مطلوب آنها، براکت های شفاف جدید مانند سیستم شفاف دیمون کاملاً غیر قابل مشاهده هستند و در مقایسه با دیگر براکت های شفاف در برابر ایجاد لکه و تغییر رنگ کاملاً مقاوم هستند.

مانند تمام فناوری های پزشکی، ابزارها و تکنیک های درمان ارتودنسی مدرن دائماً در حال پیشرفت هستند. این پیشرفت های نوآورانه متخصصان دندانی را قادر می سازند نتایج بهتر را با راحتی بیشتر برای بیماران فراهم آورند. ارتودنتیست ها با آگاهی از به روزترین فناوری ها بهتر می توانند بیماران خود را در انتخاب آخرین، و مناسب ترین گزینه های موجود هدایت کنند تا به بهترین نتایج دست پیدا کنند.